Z wykształcenia – inżynier inżynierii środowiska w specjalności technologia wody i ścieków

Z zawodu – nauczyciel akademicki (prowadzi zajęcia głównie z komputerowego wspomagania projektowania oraz projektowania, modelowania i eksploatacji systemów kanalizacyjnych i oczyszczalni ścieków)

Z osobowości    – osoba starająca się pogodzić ze sobą duszę idealisty z umysłem pragmatyka

Pozazawodowo pasjonują go – szermierka (głównie szablą i mieczem), archeologia doświadczalna, rekonstrukcje historyczne, historia średniowiecza i baroku

O sobie mówi  Do tej pory nigdy jeszcze nie zrezygnowałem z realizacji wytyczonych sobie celów, choć niejednokrotnie musiałem zrewidować metody ich realizacji

Jego badania naukowe dotyczą wykorzystania metod bioindykacyjnych w ocenie parametrów osadu czynnego oraz zaburzeń procesu oczyszczania, a także opracowania nowych metod analizy jakości wody i ścieków

Trochę o nim

Osoba starająca łączyć podejście inżyniera i technologa ograniczającego ilość zanieczyszczeń w środowisku wodnym za pomocą urządzeń technicznych, z punktem widzenia ekologa wnioskującego o efektach tych działań w oparciu o reakcję organizmów żywych. Dodatkowo próbuje także wykorzystywać struktury wzorowane na tych obecnych w przyrodzie (sztuczne sieci neuronowe), do analizy wyników jakości wody i ścieków na podstawie danych uzyskanych z matryc wieloczujnikowych.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Lubelskiej, modelując procesy biodegradacji zanieczyszczeń zachodzące w systemach kanalizacyjnych. Jest również absolwentem Wydziału Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej, a także Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Lubelskiej. Jego prace naukowe dotyczą procesów transformacji i biodegradacji zanieczyszczeń w urządzeniach miejskiej gospodarki wodno-ściekowej oraz ich wpływu na procesy realizowane w oczyszczalni ścieków, a także na odbiornik ścieków oczyszczonych. Wykorzystywane metody pomiarowe to głównie metody bioindykacyjne oraz analizy sygnałów wielowymiarowych za pomocą sztucznych sieci neuronowych. Był głównym wykonawcą bądź koordynatorem kilku projektów badawczych MNiSzW oraz projektów Unijnych. Od początku pracy zawodowej aż do dziś badania naukowe oraz projekty dydaktyczne realizuje w Politechnice Lubelskiej oraz we współpracujących z nią jednostkach. Jest członkiem dwóch komitetów naukowych związanych z organizacją międzynarodowych konferencji naukowo-technicznych, a także współautorem dziewięciu podręczników akademickich wydanych w formie monografii oraz licznych artykułów naukowych.

Poza pracą naukową i dydaktyczną udziela się również organizacyjne, koordynując prace studenckich stowarzyszeń naukowych oraz grup zainteresowań. Można tutaj wspomnieć chociażby o Klubie Szermierki Historycznej, działającym przy Politechnice Lubelskiej, którego jest współzałożycielem i wieloletnim koordynatorem. Klub popularyzuje szkołę walki Szablą Husarską oraz wiedzę z zakresu historii wojskowości i kultury materialnej ziem polskich (od okresu początku państwowości do końca XVII w.), biorąc udział w licznych pokazach, turniejach, wyjazdach zagranicznych oraz uczestnicząc w Lubelskim Festiwalu Nauki.